Werkochtend Halve Maan 8 maart 2025
DOOR: NICO
Werkochtend Praktisch Natuurbeheer op de Mulderskop / Halve maan. 8 Maart 2025.
Prachtig zonnig weer, eigenlijk al een soort lentedag: onderweg naar de werkplek mijn eerste zingende tjiftjaf en veel zanglijsters.
Er waren 16 aanmeldingen bij mij binnengekomen, maar in de ochtend bleek dat we met liefst 26 werkers waren: prachtig en nog niet iedereen is gewend om aan te melden. Allereerst bij de introductie van het werk aandacht voor de iets verschoven werkplek. We hadden vorig jaar een zeer nat jaar en dat heeft de groei van alle struiken zeer bevorderd; niet meer zichtbaar was wat we vorig jaar gedaan hadden. Daarom had ik geregeld overleg met Nika van Staatsbosbeheer over wat te doen. Ik vroeg of wat stronken verwijderd zouden kunnen worden, maar daar bleek geen geld voor. Uiteindelijk heeft de groep ‘Binnenwerk’ van Staatsbosbeheer toch met de motorzaag alvast gezaagd en dus ging ik een week tevoren kijken. Heel vak 60 bleek open te zijn en m.n. op en langs de spoorlijn. Dat is wat we willen voor de reptielen en de zadelsprinkhaan en dus weinig werk meer voor ons. Nika verwees ons nu naar een volgende perceel: net over de wal en in de provincie Limburg. Maar ook een belangrijk verspreidingsgebied voor de zadelsprinkhaan, dus wel weer hetzelfde doel: open heide creëren voor biodiversiteit.
Na de introductie aan de slag: al gauw moesten de jacks uit want het was niet moeilijk om ons warm te werken. Veel vogelkers, berken en dennetjes, vooral langs het pad. Het bos in slepen was nog een hele klus: door de bramen. Verderop langs de hei was door Staatsbosbeheer ook al gezaagd, alleen waren alle takken blijven liggen. Het werk vorderde snel en dus deden we wat eerder koffie.
We kregen koek deze keer van Helma die precies op deze dag jarig is en natuurlijk werd ze toegezongen. Hans heeft onder een paar hoge eiken een mooie rustplek gemaakt. In de pauze vertelt Peter Hoppenbrouwers, van ecologisch adviesburo Natuurbalans, over de zadelsprinkhaan. Ruim een jaar geleden heeft hij al hierover geschreven in de Bladsmoes. Hij telt jaarlijks de zadelsprinkhanen en het was het laatste jaar een extra topjaar: liefst 78 zingende mannetjes. In de even jaren zijn het normaal wel 2 of 3 keer zoveel mannetjes. Dat komt ook door de broeitijd voor de eieren: die liggen normaal twee jaar in het zand (soms wel 3 of 4 jaar) en in het vorige natte jaar zijn er meer eieren uitgekomen. Ook de gladde slang heeft Peter nog wel gezien in het Limburgse deel van de Mulderskop.
We beslissen dat we om ongeveer 12 uur aan de soep gaan. Dan is de hei weer helemaal open en steekt de vele brem extra af. Langs het verder pad liggen de takken ook op hopen en een deel van de kuil naar de faunatunnel onder de Biesseltsebaan is weer meer open. We genoten ook nog van een paartje roodborsttapuit en wat vlinders: citroenvlinder en gehakkelde aurelia.
We genieten van de heerlijke ‘lentesoep’ van Alide. Zij kan ons niet het recept vertellen want ze weet niet meer alle ingrediënten, maar in ieder geval zit er kervel, prei, bonen en gemberwortel in.
Na de lunch hadden een paar man nog wel zin en is nog een half uur is gewerkt om de open plek langs het pad te verbinden met de strook langs de spoorlijn.
Dan hier nog even de evaluatie van het experiment van het schrapen wat we twee winters deden. Vorig voorjaar kon ik nog wel enig effect zien: enkele dode struiken, maar ook hoe moeilijk het is om de veel dunne uitlopers van een stronk goed aan te pakken. Van de laatste aanpak zouden we komend voorjaar moeten zien. Maar ik zag vorige zomer al dat herhaaldelijk één tak op een stronk dood was. Dat betekent waarschijnlijk dat er te diep geschraapt is. De zaagactie van Staatsbosbeheer was nu heel rigoureus, zodat we niet meer kunnen beoordelen of er toch nog wat effect zou zijn dit voorjaar. Onze aandrager van het idee, Bart Willers, beoordeelt het effect in zijn gebied in de spoorkuil nu ook genuanceerder: ‘Weinig succesvol op de dunne takken. Dikkere opslag van Amerikaanse vogelkers en ruwe berk slaagt wel goed en soms kun je dan een aantal takken van de stronk aftrappen. Amerikaanse eik lukt alleen bij echte bomen.’
